Eğer üniversitelerin temel işlevlerin biri kişileri hayata hazırlamak ise, çağımız için bu işlev iklim değişikliğine hazırlıklı bir toplum inşa etmeyi dışarıda bırakamaz. İklim değişikliğinin ciddiyetine dair bilimsel bilginin üreticisi olan üniversitelerin aynı zamanda iklim değişikliğine karşı çıkan aktörleri de barındırıyor olması bu sorumluluğun önemini artırıyor.

University College London, UK‘den bir araştırma ekibinin Brezilya, Fiji ve Mozambik’ten araştırmacılarla ortak yürüttüğü Climate-U projesi, bu ülkelerdeki üniversitelerde katılımcı eylem araştırması için gruplar oluşturarak iklim değişikliği ile mücadelede yerel eylemleri desteklemeyi amaçlıyor. Projenin kavramsal çerçevesi üzerine Tristan McCowan’ın (2020) yayımladığı “The impact of universities on climate change: a theoretical framework” başlıklı makalesinin özetini aşağıda bulabilirsiniz.

Projenin tanıtım videosu:

Tristan McCowan (2020) proje kapsamında yayımladığı “The impact of universities on climate change: a theoretical framework” başlıklı makalesinde üniversitelerin iklim değişikliği ile mücadelede sorumluluklarını ve üniversitelerin geleneksel rol tanımlarının yarattığı engelleri aşmanın yollarını tartışıyor. Bu çerçevede üniversitelerin topluma ve çevreye etkilerine bütünsel bir yaklaşım için dört aşamayı ele alıyor: direkt etki usulleri (eğitim, bilgi üretimi, hizmetler ve kampüs faaliyetleri); kilit aktörlerle etkileşim; toplumsal kavrayış ve uygulamalara etki ve ekosfere etki.

Abstract

Universities have a crucial role to play in addressing climate change, but the complex and multifaceted nature of the issue presents challenges for the traditional functioning of the institution. While there is a growing body of work on campus sustainability and climate issues in the curriculum, there is a need to understand more holistically the forms of influence that universities have on society and the environment. This paper puts forward a framework for understanding the impact of universities on climate change, involving four stages: the modalities of university action (education, knowledge production, public engagement, service delivery and campus operations); direct engagement with bridging actors; the broader influence on societal understandings and practices; and finally impact on the ecosphere. Specific pathways of impact are identified, involving either mitigation of or adaptation to climate change. This framework serves as an analytical tool to identify the trajectories of impact already in evidence, but also presents normative implications for the role of higher education institutions in addressing the current climate crisis.